Grand Canyon met overnachtingen in Williams
Door: Wilko & Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy, Wilko, Maud, Noor
27 Juli 2014 | Verenigde Staten, Grand Canyon
Van daar uit zijn we via de East Rim de Grand Canyon ingereden. De mooiste kant zeggen de experts ;-) Op de parkeerplaats aangekomen zagen we meteen een 'mule deer'; een groot hert. Liep te grazen en het was de normaalste zaak dat zij omringd werd door toeristen die haar allemaal op de foto wilden zetten. We liepen door naar de uitkijktoren en het uitzicht daar was dusdanig adembenemend dat er iemand per ambulance moest worden afgevoerd ;-) Nee even serieus; je weet niet wat je ziet. Hoe groots, zo diep, gewoon zeer indrukwekkend.
We hebben de East Rim naar de South Rim gereden en zijn vervolgens richting ons motel in Williams gereden. Dit ligt een uur zuidwaarts van de Grand Canyon. Onderweg stopten er een flink aantal auto's aan de kant van de weg. Wij vroegen ons af waarom en toen (even de ogen uitwrijven) zagen we een mannetjes 'mule deer' inclusief een gigantisch gewei. Gewoon te grazen langs de weg! Echt magnefiek, wat een geweldig beest!! Uiteraard ook erg gevaarlijk...immers bij de meeste ongelukken in Arizona is een dier betrokken.
's Avonds lekker met z'n vieren Independence Day in bed gekeken. Het was een latertje, om half één deden we de oogjes toe. Maar het was erg leuk zo met z'n allen in bed tv kijken.
Maandagochtend toch maar even uitgeslapen (tot half negen ;-) en toen hup: eten en in de auto. Op naar de Grand Canyon, South Rim, westkant (deze hadden we namelijk gisteren nog niet bekeken).
We hebben de auto geparkeerd bij het visitors center en zijn per shuttlebus verder gegaan. Bij Hopi Point zijn we uitgestapt om het uitzicht te bekijken en vervolgens te voet een stukje verder te gaan. Onderweg lekker gepicknicked en genoten van al het moois om ons heen. Best eng af en toe als je daar met twee van die kakelende meisjes op zo'n pad van anderhalve meter breed loopt. Even niet opletten of voor de zoveelste keer aan elkaar zitten of elkaar irriteren (grrr....) en: je ligt.
Dat wilden we dus voorkomen zoals jullie ongetwijfeld zullen begrijpen. Verder op met de bus onze reis vervolgd naar het hoogste punt Hermits Rest. Maud en ik moesten namelijk heel nodig....plassen.... Daar aangekomen konden we gelukkig naar het toilet, fijn!
Inmiddels was de lucht een stuk donkerder geworden en trok het helemaal dicht. Geloof het of niet, ik had de pot nog niet verlaten of er kwam me een noodweer opzetten!! Eerst regen, toen regen en koude harde wind (zelfs ik kon nauwelijks op de benen staan, had geen borrel gehad). Toen hagel, zo hard, zo zeer!! Kaboem en nog een keer kaboem, nog meer regen en hagel. Mensen renden of keken elkaar schaapachtig aan als in: blijven we bij de bushalte staan of gaan we schuilen? Waar dan? Onder de bomen is niet echt handig. Ineens klonk er een gigantische harde knal. Het kwam nu toch wel erg dichtbij. Iedereen zette het op een lopen, de bushalte was leeg. Ook wij schreeuwden tegen de kinderen: lopen, rennen, daar verderop naar dat restaurant!!
Er ontstonden mini riviertjes over de paden, het leek wel of alles weggespoeld werd... De Grand Canyon was gehuld in één grote nevel, je zag niets meer.
Normaal gesproken komen de shuttlebussen elk kwartier. En nu, al die tijd (toch bijna een uur), geen bus te bekennen. We waren zeiknat, echt tot en met de onderbroek zeg maar. Kinderen huilden en trilden als een rietje (Maud niet by the way --> bikkel). Nee jongens, de lol was eraf, we wilden naar beneden.
Logisch gevolg van als er een uur geen bus komt. Er kwam uiteindelijk een bus. Alleen stonden er toen ongeveer 100 man te dringen. Wij stonden samen met een Frans gezin vooraan en konden gelukkig instappen. Dachten we.
Een hele aardige Amerikaanse man drukte iedereen aan de kant en zorgde ervoor dat zijn gezin in kon stappen. Zijn vrouw nam de honneurs over (toen meneer binnen was). Nou NOT kunnen wij je vertellen! Inmiddels was Noor ook al in het gedrang meegenomen en stond zij alleen in de bus. Wendy ging zowat met de vrouw op de vuist, wat dacht dat mens wel niet! Haar letterlijke woorden: my son goes first. Ik zei: the hell he isn't! En heb haar een drukkerd gegeven zodat Maud (die ook klem stond) ook in de bus terecht kwam. De buschauffeur kwam tussen beiden en nam het voor ons op. Ook gaf ik aan dat het franse gezin (met een heel klein meisje en een gehandicapte jongen) ook erin moesten. Ook gelukt! Tjonge.
Als ze met dit soort omstandigheden gewoon de regeling blijven rijden dan krijg je dit soort taferelen niet.... Maar goed, we zaten en kwamen veilig beneden aan.
Eenmaal aangekomen in ons hotel hebben de meisjes lekker gerelaxed in de jacuzzi (jaja, die hebben ze hier) en hebben wij een warme douche genomen. Vanavond lekker gegeten in Williams en nu zo lekker slapen!
Morgen gaan we richting de Hoover Dam en slapen we in het Hilton Lake Las Vegas. Dit is dichtbij Las Vegas zodat we woensdag op tijd en gemakkelijk naar het vliegveld kunnen. Een heel luxe hotel: met zwembaden etc. Even de laatste 24 uur in weelde afsluiten ;-)
Het zit er bijna op. Helaas! Maar toch ook wel fijn om naar huis te gaan en iedereen weer 'live' te zien. Truste! X
-
28 Juli 2014 - 22:48
Mayo:
Hidiho!
Wat een bijzonder land, wat een bijzondere gewoontes en wat een bijzonder landschap! Lijkt me echt geweldig om dit te beleven. Volgens mij bezoeken jullie wel de mooiste plekken.
De foto's en de verhalen geven een goede indruk Wen! Knap dat je het iedere dag nog zo volhoudt om de verslagen te schrijven!
Ik ben weg benieuwd naar je cowboylaarzen! Had ook zeker wel verwacht dat je met een paar thuis zou komen! Hahaha! Leuk verjaardagskado Wilco, Maud en Noor! Vinden jullie de reis ook leuk meiden?! Wel heel speciaal hè? Dat vertelt geen klasgenoot jullie na!
Nou, goeie reis door de Grand Canyon en geniet! Dikke knuffels van ons! Xxx
-
29 Juli 2014 - 15:45
Grace:
Mee eens lieve schatten, ik ben ook heel blij om jullie weer te zien, maar jullie hebben wel een schitterende reis achter de boeg. Heerlijk, kan je tot volgend jaar weer op teren, haha.
Goede reis, lekker relaxen en we zien jullie donderdag op Dusseldorf Airport. Dikke kussen -
30 Juli 2014 - 10:38
Gien:
Hallo allemaal.wat een prachtige vacantie om nooit te vergeten.ook voor de kinderen een rijke ervaring en veel aan terug kunnendenken.ik wil jullie een goede terug reis wensen en ben dan blij om jullie weer terug te zien .goede reis en goede landing kus voor allen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley